de schoolmusical

Het is weer tijd voor de schoolmusicals.

Een tijd bij uitstek om iets leuks te doen met de hele klas.

Vooral voor groep 8 is het een tijd om leuke herinneringen op te bouwen.

Helaas is het ook een tijd waarin duidelijk wordt of docenten kunnen omgaan met autisme spectrum stoornissen.

Want wat doe je met een kind dat het podium niet op wil? (Daar hoef je niet autistisch voor te zijn.)

Gezien het feit dat er nog genoeg andere zaken belangrijk zijn bij een musical, hoeft er geen probleem te zijn.
Programmaboekjes moeten worden gemaakt, het liefst met een passende afbeelding voorop.
Coulissen moeten worden gemaakt.
Er moet worden bijgehouden wie welke rol speelt, hoe het ging met oefenen, wie kan invallen als de hoofdrolspeler ziek is, welke stukken extra aandacht nodig hebben.
Er moeten requisieten komen, kleding. Iemand moet dat bijhouden. Niet alleen of het nodig isa, maar ook of het al op school is, en waar.
Er moeten programmaboekjes worden uitgedeeld op de avond van de musical.

Sommige autisten zijn erg tekstgevoelig en zijn prima souffleurs.

Er is zoveel te bedenken.

En wat te doen als je iemand met een autisme spectrum stoornis die het podium op wil niet wilt buitensluiten?
Het ligt natuurlijk aan de ernst van de aandoening, maar ook op het podium zijn rollen te vervullen die zo aan een musical kunnen worden toegevoegd.

Omroepers die de musical aankondigen en die tussen de scenes iets voorlezen.
Figurantenrollen. Iemand die in een huiskamerscene aan tafel zit te lezen of te computeren.
Achtergrondkoortje. De meeste solisten kunnen best wel een steun in de rug gebruiken.

Zorg dat er geen kinderen worden buitengesloten.
Iedereen wil graag te zien zijn op foto's waar iedereen op voor zou moeten komen.

Maak van de musical ene gebeurtenis voor de hele klas, en sluit niemand buiten omdat je denkt dat die persoon het allemaal niet aan zou kunnen.
Laat je verrassen!